آیا مسیح با خدا برابر است یا خدای پدر از او بزرگ تر است؟
مخالفان مسیحیت می پرسند: اگر عیسی خداوند است (یوحنا فصل ۱، کولسیان فصل ۱، عبرانیان فصل ۱ و فیلیپیان فصل ۲ آیات ۵- ۸)، پس چرا او ادعا می کند که خدای پدر بزرگ تر از اوست (انجیل یوحنا فصل ۱۴ آیه ۲۸)؟
برای درک الهیات مسیحی، باید آن را در چارچوب نگرش کتاب مقدس تفسیر نمود. مخالفان می کوشند با دیدگاه و اعتقادات خود، الهیات مسیحی را بررسی کنند که نتیجه ای جز ابهام و سردرگمی باقی نمی ماند.
“ایمان کورکورانه” تعلیم کتاب مقدس نیست.
ایمان کورکورانه به آن معنا است که شخص بدون داشتن شواهد و مدارک به چیزی یا کسی ایمان داشته باشد. در واقع نگرش “ایمان کورکورانه” در چارچوب تعالیم کتاب مقدس نیست. برای تایید این نکته، چند مثال ذکر می کنم:
کتاب مقدس چنین تعلیم می دهد:”همه چیز را تحقیق کنید و به آنچه نیکوست متمسک باشید” (اول تسالونیکیان فصل ۵ آیه ۲۱). خداوند می فرماید:”بیایید با هم بحث و گفتگو کنیم” (اشعیا فصل ۱ آیه ۱۸).
“اشخاص دانا همیشه مشتاق و آماده کسب حکمت می باشند” (امثال سلیمان فصل ۱۸ آیه ۱۵)
تجربه ایمانداران مسیحی
مسیحیت محدود به اصول اعتقادات نیست، بلکه شامل تجربیات هم می باشد. همان طور که ذکر شد ایمان کورکورانه آن است که انسان به چیزی اعتقاد داشته باشد که آن را هرگز تجربه و مشاهده نکرده است. تعصب یعنی ایمان کورکورانه به اصول اعتقاداتی که در زندگی تجربه نشده است. چیزی را که تجربه نکرده ام، چرا باید به آن معتقد باشم؟
آیا تجربه نشان داده که دعاها به نام “عیسی مسیح خداوند” اجابت می شوند؟ آیا در نام “عیسی مسیح خداوند”، اشخاص منفی و غیر قابل تحمل به افراد مثبت و مفید تبدیل شده اند؟ شاید منتقدان بگویند در ادیان دیگر هم معجزه مشاهده شده. اما بزرگ ترین معجزه، تغییر انسان منفی به مثبت است.
اگر مسیح خداوند نیست، چرا خدا به دعاهای ایمانداران مسیحی پاسخ مثبت می دهد؟ اگر معجزات به نام مسیح خداوند رخ نمی داد، بدون تردید ایمانداران مسیحی پیرو مسیح نمی شدند. فرض کنید به شما دارویی معرفی کنند که هیچگونه تاثیری در رفع بیماری ندارد. آیا مبادرت به خرید مجدد آن دارو خواهید کرد؟
شخصی که توسط خدا تبدیل شده، می داند که متن کتاب مقدس حقیقت دارد. دعاهای او به نام عیسی خداوند اجابت می شود و عملکرد روح القدس را در زندگی خود مشاهده و تجربه می کند.
برخی از مخالفان مسیحیت، عملکرد روح القدس را به شیطان نسبت می دهند. در حالی که ذات شیطان اخلاق گرا نیست و در نتیجه نمی تواند شخص منفی را به مثبت تبدیل کند. در شیطان هیچ نیکویی ساکن نیست.
همه می دانند که دروغ و فریب قادر به تغییر و تحول عمیق روحانی (معنوی) نمی باشد. چگونه ایماندار مسیحی می تواند با قدرت شیطان، دشمن خود را ببخشد و صبر و آرامش الهی را در زندگی خود مشاهده کند؟ کسی که از شیطان پیروی می کند، وضع او بد و بدتر خواهد شد. درخت را از میوه اش می شناسند. تعالیم اخلاقی مسیح با ذات شیطان کاملا متضاد است.
روح القدس به ایمانداران مسیحی قدرت می بخشد تا به دشمنان خود محبت کنند، در مقابل مشکلات کمرشکن روزمره مقاومت و صبر عطا می کند تا از آرامش الهی برخوردار شوند. هم چنین در امور مختلف زندگی، روح القدس آنان را هدایت می کند. بنابراین، اعتقاد به تثلیث کورکورانه و ناشی از جهل و شستشوی مغزی نیست.
مسیح فرمود:”حقیقت را خواهید شناخت (نه این که از آن غافل خواهید ماند و فقط به آن اعتقاد داشته باشید) و حقیقت شما را آزاد خواهد کرد (یوحنا فصل ۸ آیه ۳۲). به عبارت دیگر مقصود مسیح این بود که به جای باور کورکورانه، حقیقت را “تجربه” کنید.
اگر مسیح خداوند است چرا خدای پدر از او بزرگ تر است؟
اینک به بررسی گفتار مسیح می پردازیم:”پدر از من بزرگ تر است.” در اناجیل و نامه های رسولان بارها ذکر شده که مسیح خداوند است و او با خدای پدر یکی است. پس چرا مسیح ادعای دیگری را مطرح می سازد؟
اگر عهد جدید را با دقت بخوانیم، درمی یابیم که هنگامی که عیسی به اراده خود به زمین آمد، بخشی از جلال خودش را ترک کرد، با به شباهت انسان ها ظاهر شود. این نکته در فیلیپیان ذکر شده:”مسیح با این که ماهیت خدایی داشت، اما نخواست از اختیار و حق خدایی خود استفاده کند. بلکه قدرت و جلال خود را کنار گذاشت و شبیه انسان ها شد” (فیلیپیان فصل ۲ آیات ۶- ۷).
بنابراین مسیح به عنوان انسان، حاضر مطلق (حاضر در همه جا) نبود. بلکه محدود به زمان و مکان و دیگر محدودیت های انسان ها شد. در نتیجه، هنگامی که مسیح بر روی زمین بود، خدای پدر بزرگ تر از او بود. اما بعد از آن که مسیح زنده شد، دوباره به جایگاه واقعی اش بازگشت. دقت کنید مسیح بعد از زنده شسدن، هرگز ادعا نکرد خدای پدر از من بزرگ تر است. بعد از زنده شدن، عیسی در آن جلالی که قبل از ظهور بر روی زمین داشت، مجددا قرار گرفت (یوحنا فصل ۱۷ آیه ۵).
استیفان به هنگام شهید شدن، جلال مسیح را مشاهده کرد (اعمال رسولان فصل ۷ آیه ۵۶).
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر