قربانی تقدیس

قربانی تقدیس Consecration Offering
خداوند دستورالعمل مربوط به تقدیس کاهنان و تقدیس مذبح هدایای سوختنی را به موسی می‏دهد. اجرای واقعی این دستورات در کتاب لاویان ۸: ۱-۳۶ ثبت شده است.
تقدیس نمودن به مفهوم مقدّس ساختن، و مناسب و درخور ساختن، و اختصاص دادن یا جدا نمودن برای یک هدف خاص می‏باشد. وقتی کسی یا چیزی برای خدا تقدیس شد بدین مفهوم است که آن شخص یا چیز کاملا تحویل به خدا گردیده تا مورد استفاده او قرار گیرد. بدینسان هر کسی یا هر چیزی که به خدمت برای خدا سپرده می‏شود باید تقدیس شده باشد. افراد و چیزهای نامقدّس نمی‏توانند در خدمت یک خدای مقدّس باشند.
بدینسان، از آنجاییکه هر کسی و هر چیزی در این جهان بواسطۀ گناه آدم و حوا آلوده شده و ”نامقدّس‟ است، خداوند تشریفات تقدیس را عرضه نمود تا افراد و چیزها را برای خدمت به خودش آماده سازد. به هر حال تشریفات ظاهری همیشه مفهومی حاکی از یک تقدیس باطنی نیز داشته است. اما این تقدیس باطنی است که برای خداوند بسیار حائز اهمیت است. بعد از آمدن مسیح، این تشریفات ظاهری منسوخ شد زیرا حالا برای مسیحیان تمامی مراحل تقدیس شدن، درونی و روحانی است و بوسیله خود روح‏القدس به انجام می‏رسد.
برای تقدیس نمودن کاهنان، خداوند گفت که سه حیوان باید قربانی شوند: یک گوساله و دو قوچ بی عیب. فقط بهترین حیوانات، آنهایی که ”بی عیب‟ هستند، باید به خداوند تقدیم شوند. علاوه بر حیوانات، نان و قرصهای نان روغنی فطیر نیز باید اهدا می‏شد. اول کاهنان باید به درب ورودی خیمۀ اجتماع (خیمۀ مقدّس) آورده شده و با آب شسته (غسل) می‏شدند. این نمادی از زدودن ناپاکی‏ها در نتیجۀ گناه بود. سپس کاهنان باید لباسهای مخصوصی را می‏پوشیدند ، و بدنبال آن باید با روغن مسح می‏شدند مسح کردن نمادی از عطای منابع روحانی است که برای خدمت کهانت لازم بود.
اولین حیوان از سه حیوان تقدیمی گوساله بود که این قربانی اساسا برای کفارۀ گناه بود، و در اینجا برای گناه کاهنان بود. آنها باید دستهای خود را بر روی سر گوساله می‏گذاشتند که نمادی از انتقال گناه آنها به گوساله بود؛ گوسالۀ سپس به عنوان یک جایگزین برای گناه آنها ”مجازات‟ خواهد شد و ایشان بصورتی تشریفاتی از گناه خودشان پاک شده و مقدّس می‏شوند. بوسیله مالیدن مقداری خون بر روی شاخهای مذبح و ریختن الباقی خون بر بنیان (پایه های) آن، مذبح نیز مقدّس خواهد شد. قسمتهای چربی این حیوان باید مانند یک قربانی بر روی مذبح سوزانده می‏شد؛ آنها باعث بیشترین مسرت خداوند بودند؛ اما گوشت، پوست و سایر زائدتات لاشه از قبیل امعا و احشا باید در بیرون از اردو سوزانده شود؛ اینها قسمتهایی از بدن قربانی بود که ”حامل گناه‟ به حساب می‏آمد، گناهی که قبلا به قربانی منتقل شده بود.
سپس نوبت قربانی کردن یکی از دو قوچ بود. این قربانی نمادی از تخصیص کامل کاهنان به خداوند بود و برای این منظور قربانی باید کاملا به خداوند تقدیم می‏شد. کاهنان با دست گذاشتن بر روی قوچ، خود را شناسایی می‏کردند. تخصیص کامل کاهنان به عنوان خادمین خداوند، برای او همانند عطر خوشبو بود.
سومین قربانی، قوچ دوم بود که جهت تقدیس قربانی می‏شد. در اینجا خون قوچ قربانی شده باید بر نرمۀ گوش راست و شصت دست راست و شصت پای راست کاهنان مالیده می‏شد. هر آنچه که با این خون لمس شده باشد مقدّس می‏گردد. ضروری بود که گوش کاهنان تقدیس شود تا بتوانند صدای خداوند را بشنوند؛ ضروری بود دستهای آنها برای خدمت به خداوند تقدیس شود؛ ضروری بود پاهای آنها تقدیس شود تا در جهت ارادۀ خداوند گام بردارند. در ارتباط با مسیحیان نیز این امر صحت دارد: گوشها، دستها و پاهای ما بواسطۀ ایمان و بوسیلۀ خون مسیح تقدیس شده‏اند.
سپس در آخرین اقدام، خون با روغن مسح مخلوط شده و بر کاهنان پاشیده می‏شد؛ یکبار دیگر این نمادی از تقدیس و تخصیص کامل آنها به خداوند بود.
دومین قوچ، قربانی تخصیص نامیده می‏شد. تخصیص دادن مراسمی است که در آن یک شخص برای داشتن اقتداری ویژه ”دست گذاری‟ یا منصوب می‏شود تا در مقام یک کاهن یا یک شبان انجام وظیفه کند. این یکی از جنبه‏های مورد تقدیس قرار گرفتن است. با هر قسمت از این حیوان به شکل متفاوتی عمل می‏شد: آنها باید در حضور خداوند به عنوان هدیه جنباندنی ”جنبانیده‟ و تکان داده می‏شدند. این یک هدیه شکرگزاری همانند قربانیهای سلامتی بود. سینه و ساق تمام قربانیهای سلامتی باید به کاهنان و خانوادۀ آنها به عنوان سهم ایشان داده شود. ”قوچ تخصیص‟ باید در قدس پخته و خورده می‏شد، به احتمال زیاد در صحن حیاط خیمۀ مقدّس.

INSTAGRAM

Instagram photo by Radio Sedaye Enjil • Oct 3, 2016 at 4:05am UTC