از نکات قابل توجه آشوریهای قزاقستان این است که آنها به هیچ وجه با دیگر ملیت ها ازدواج نمی کنند و بسیار سعی در حفظ ملیت آشوری خود در این کشور دارند.
«محبت نیوز» – در قزاقستان ۱۳۰ ملیت مختلف در کنار هم زندگی می کنند. از ۵۸ سال پیش یکی از قدیمی ترین اقوام جهان، آشوریها در قزاقستان سکنی گزیدند. اما اکنون تعداد آنها زیاد نیست، فقط ۵۰۰ نفر. با این وجود آنها بسیار فعال هستند. آنها دارای انجمن آشوریان قزاقستان، مدرسه آشوری ویژه یکشنبه ها و گروه های رقص آشوری خود هستند. آنها یکدیگر را با استفاده از اشتراکات فرهنگی در این کشور پهناور پیدا می کنند.
به نقل از مرکز تحقیقات و مطالعات آشور، آشوریهای قزاقستان به هیچ وجه با دیگر ملیت ها ازدواج نمی کنند و بسیار سعی در حفظ ملیت آشوری خود در این کشور هستند. از فعالین آشوری در این کشور ” والری اوشانوف” آشور شناس و مورخ تاریخی هستند که از جوانی تا کنون در حوزه آشورشناسی مطالعه می کند وی می گوید: کلیساهای آشوری کشور قزاقستان در شهرهای تارازی و مرک با قدمت ۱۱۰۰ سال وجود دارند.این کلیساها توسط آشوریان مسیحی شده بنا شده اند.
مهاجرت عمده آشوریها به قزاقستان در ابتدای قرن ۱۹ میلادی و همزمان با جنگ جهانی اول آغاز شد. در جنگ جهانی اول آشوریها نقش بسیار ضعیفی در مدیریت جهان داشتند. بر اساس اسناد تاریخی در آن جنگ، پانصد هزار آشوری در عراق، ترکیه و ایران کشته شدند و ۵۰ هزار آشوری نیز به روسیه و سن پترزبورگ گریختند، بسیاری به ارمنستان و گرجستان پناهنده شدند. در آن زمان روسیه آنها را با عبور از مرزهای ایران و روسیه از عراق و ترکیه به قزاقستان فرستاد. آنها زبان می دانستند و با مشاغل سخت و با حقوق بسیار کم مانند شستن ظروف، کفش دوزی، شیرینی پزی و کارگری زندگی جدید خود را آغاز کردند.
” جورج ورده اف” از فعالین آشوری قزاقستان می گوید: اجداد و پدران آشوری ما از دهه ۱۹۵۰ عمدتن از گرجستان به قزاقستان مهاجرت کردند. آنها ارزان ترین نیروی های کاری بودند که دولت از آنها استفاده می کرد و جمعیت بسیاری زیادی در آن زمان برای کشور بودند، جمیت انبوهی مهاجر و هراسان از قومی کوچک! آنها اینجا آمدند. آنها انگیزه بسیار بالایی برای کار داشتند و بسیار خوب کار می کردند.
زنان و دختران آشوری قزاقستان در آنزمان عمدتن کشاورز پنبه بودند و با کشت پنبه، خودشان شروع به کارآفرینی و دوختن لباس کردند. با ورود صنعت به قزاقستان مردان آشوری به مشاغل سخت و فنی و عمدتن در ساختمان سازی و راه روی آوردند. سپس به پایتخت یعنی آلماتی مهاجرت کردند. فرزندان آنها وارد دانشگاه شدند و تحصیل کردند و کم کم وارد مشاغل اداری و وزارت خانه های پایتخت شدند. ساختمان هایی که کارگرهای آشوری و روسی آنها را بنا کرده بودند.
آشوریهای قزاقستان، وطن خود را قزاقستان می دانند و بسیار آن را دوست می دارند و همیشه قدردان کشوری هستند که در آن رشد کردند.
این مطلب را به اشتراک بگذارید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر