۱۳۹۵ فروردین ۱۵, یکشنبه

گفتگو/ کلیسا یک حزب و مبلغ سیاسی نیست

گفتگو/ کلیسا یک حزب و مبلغ سیاسی نیست

” ادوین صالح” مدیر نخستین شبکه تلویزیونی اینترنتی مسیحیان فارسی زبان کانادا (ic net ) با «محبت نیوز» در خصوص لزوم روشنگری و اطلاع رسانی در جامعه مسیحیان ایران به گفتگو پرداخت.
کلیسا باید یک نهاد روحانی باشد نه یک حزب سیاسی
« محبت نیوز» – از جمله تزهای «مارتین لوتر» پایبندی کلیسا به اصول بنیادین کتاب مقدس و پایبندی به حفظ مسئولیتِ الهی و روحانی این نهاد بود. از جمله اهداف جنبش‌های رفورماسیونی در قرن ۱۵ مبارزه با فساد مالی و اعتقادی حاکم بر کلیسا بود که کارکرد این نهاد را تغییر داده بود. در واقع شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و عوامل فرهنگی و مذهبی متعددی در رشد جنبش رفورماسیون نقش بازی کردند. دراین بین روشنگران نقش ویژه‌ای برای آگاهی بخشی جامعه بر عهده دارند. در همین ارتباط با ادوین صالح، دانشجو و کاندید دوره دکتری الهیات به گفتگو پرداختیم.
 سوال : تعالیم کتاب مقدس درباره مواجه جامعه مسیحی با ظلم چه می‌گوید؟
جواب : به لحاظ آموزه‌های کتاب مقدس, مسیحیان اجازه ندارند در مقابل ظلم و ستم و جفا عکس‌العمل سیاسی، نظامی و تهاجمی انجام دهند. مسیحیان دعوت نشدند که با نظام‌ها یا قدرت‌ها بجنگند. در رومیان «باب ۱۳» پولس رسول می‌گوید« مطیع قدرت‌های برتر باشید». خدا اجازه داده این دولت‌ها باشند حتی اگر ما با آنها مخالفت داشته باشیم و آنها را ظالم و ستمکار بدانیم. ما مسیحیان باید یاد بگیریم با کسی جنگ خون و جسم نداریم. ما با دولت‌ها یا مردم جنگی نداریم. جنگ ما با نیروها و قدرت‌های آسمانی است. پس تا آنجا که امکان آن فراهم است و وادار به این کار نشده مطیع دولت‌های خود باشند و در آرامش و صلح زندگی کنند. اما وقتی «ایمان آنها زیر سوال می‌رود یا وادار می‌شوند ایمانشان را انکار کنند آنجا مسیحیان باید مواضع خود را مشخص کنند و برای خداوند ایستادگی کنند.»
کلیسا دوهزار سال است که برای ایمان بها داده است. امروز هم مسیحیان در ایران چهار دهه هست که هزینه می‌دهند. اما خاطرمان باشد جفا بر ایمان‌داران نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از نقاط دنیا انجام می‌شود. در کشورهای آفریقایی، در همین سوریه و عراق و لیبی تعداد زیادی از مسیحیان قتل عام شدند، اما دعوت مسیحیان به تقابل و جنگ نیست.
-وظیفه روشنگران و مصلحان دینی در دوران معاصر برای آگاهی بخشی به جامعه از دیدگاه کتاب مقدس چیست؟
به طور حتم روشنگری به دور از زوایای خصومت‌گری هیچ مشکلی ندارد. مطمئنن ما می‌توانیم اخبار را منتقل کنیم و به دیگران برسانیم. به عنوان مثال انتقال خبر دستگیری برادران و خواهران ایمان‌دار هرگز مشکلی ندارد، اما باید در نظر گرفت اگر ایمان‌دار مسیحی بخواهد خبری را با روحیه خصومت منتقل کند نشان می‌دهد نَفس من همانقدر زنده‌است که نَفس ظالم زنده‌ است. ما باید یاد بگیریم در همه اعمال و رفتارمان با فروتنی و فیض عمل کنیم. مسیحیان دعوت دارند تا زیبایی و محبت خداوند را اعلام کنند. ولی روشنگری و خبررسانی مشکلی ندارد. اگر جفایی بر مسیحیان در گوشه‌ای دنیا شد همه ما به خبر آن را به کلیساها، جوامع مسیحی و رسانه‌ها منتقل می‌کنیم. چه بسا این خبر می‌تواند موثر باشد و کمک افراد باشد. با این وجود همه چیز تحت اراده خداوند انجام می‌شود. اگر ظلم و ستم حکومت‌ها ادامه‌دار بود اراده خداوند است چون عیسی مسیح وعده‌ داده ظلم آنها ادامه خواهد داشت تا کاسه خباثتشان لبریز شود. وقتی این کاسه لبریز شد عیسی مسیح برای ریشه‌کن کردن ظلم و ستم بازمی‌گردد تا عدالت را برقرار کند.
امید ما این نیست که یک دولتی در مقابل دولتِ جفاگر ایستادگی کند، بلکه ما امید داریم با اراده ملکوت خداوند تبلور پیدا کند. دعای ما سلطنت خداوند است و دوران صلح و آرامش فرارسد. به عنوان مثال در سال ۱۹۱۵ بیش از یک و نیم میلیون نفر از ارامنه توسط دولت عثمانی قتل عام شدند. پس مسیحیان پیاله ایستادگی برای خداوند را پذیرفته‌اند.
«پولس رسول تاکید کرده خداوند اجازه داده تمام اینگونه دولت‌ها برسرکار باشند، اما هیچ یک از آنها مورد تایید یا مسح خداوند نیستند».
به نظرم شخصی که برای خداوند شهید می‌شود افتخار است. ما در ایران برادرانی داشتیم که برای خداوند شهید شدند که افتخار خداوند و کلیساها هستند. من مخالف روشنگری و خبررسانی نیستم و اگر این خبررسانی کمکی به جامعه مسیحی کند باید خدارا شکر کرد و سابقه هم نشان داده انتشار اخبار دستگیری‌ها و فشارها سبب عقب نشینی حکومت‌های ظالم شده و آنها را نگران بازتاب رفتارشان در بین افکارعمومی و جامعه بین المللی کرده، بنابراین روشنگری برای دفاع از جامعه مسیحی مورد تایید است.
وظیفه مسیحیان که در جفا نیستند این است که برای آنها که در زندان هستند بیدار بمانیم و در ایمانمان رشد کنیم و برایشان در دعاها شفاعت کنیم.
-آیا تعالیم کتاب مقدس با ساختارها و ساز و کارهای حقوقی و قانونی برساخته جامعه مدرن تضاد دارد؟ تعالیم با آنها چگونه مواجه می‌شود؟
خداوند اجازه داده کشورها قوانین مدنی خود را داشته باشند. برخی از این قوانین ریشه در اصول مسیحی دارند و بعضی خیر. مثلن قوانین بسیاری از کشورهای اروپایی ریشه در تعالیم مسیحی دارد. کشورهایی هم هستند که ساختار قانونی و مدنی آنها بر اساس باورهای دیگر است. البته کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی هم به تدریج به سمت تغییر قوانین پیش می‌روند و به سمت قوانین مدرن می‌رود که ارتباطی با مسیحیت ندارد. مثل قوانین در خصوص همجنس‌گرایان، سقط جنین و یا صدور مجوز برای پایان دادن به زندگی افراد مسن که نمی‌خواهند ادامه حیات داشته باشند. کشورهای مترقی و توسعه یافته این قوانین را بر اساس نظرسنجی‌هایی غیر از آموزه‌های دینی وضع میکنند.
خداوند اجازه داده کشورها تحت قوانین انسانی اداره شوند و وظیفه‌حاکمان این است که نظم و عدالت اجتماعی را رعایت کنند. کلام خدا می‌گوید هرشخصی مطیع قدرت‌های برتر شود. وظیفه مسیحیان خدمت روحانی است نه خدمت سیاسی . نباید انکار کنم که باید دلسوز جامعه باشیم، اما کلیسا یک حزب و مبلغ سیاسی نیست بلکه یک نهاد روحانی از آن خداوند و راوی پیام اوست.
این مطلب را به اشتراک بگذارید:
FacebookBalatarin

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر