عید هفته ها یا شاووعوت Feast of Weeks
این عید در ۶ ماه عبری سیوان و مقارن با خرداد یا اواخر اردیبهشت برگزار میشود. متداولترین نام این عید همان شاووعوت است كه معنای فارسی آن «هفتهها» میباشد. این عید بدان جهت با این نام خوانده میشود كه درست هفت هفته بعد از شمردن «عُومر» كه از شب دوم پسح شروع میگردد جشن گرفته میشود. نام دیگر آن عید درو (هقاصیر) است. در سرزمین مقدس این عید با فصل درو گندم مصادف است و اولین محصول خرمن تازه به صورت دو قرص نان سفید به حضور خداوند اهداء میگردید. نام دیگر این عید یوم هَبیكوریم یا عید اهداء نوبر میوه جات نیز هست. در روزگاران پیشین كه معبد مقدس ویران نشده بود با اتمام درو غلات و جمع آوری محصولات درختان، هدیهای به نام بیكوریم به عنوان سپاس و قدردانی از رحمتهای الهی به معبد آورده میشد.
تا چهل روز بعد از عید فصح، هیچ جشن و شادی، حتى مراسم عروسى نباید انجام میگرفت. در روز پنجاهم عید شاووعوت یعنى عید هفتهها میرسد که آن را عید پنجاهه نیز مینامند. مدت آن ۲ روز است و شب اول آن را معمولاً مردم در کنیسهها تا صبح بیدار می‌مانند و به قرائت تورات و متون مذهبی می‌پردازند و هر ۲ روز آن، تعطیل شرعی است.
بنا بر روایات یهودی، در سال ۲۴۴۸ عبری، واقعهای عظیم و اعجازانگیز در دنیا اتفاق افتاد که دیگر هرگز تكرار نشد؛ و آن نزول ده فرمان بر قوم اسرائیل بود.
این عید در ۶ ماه عبری سیوان و مقارن با خرداد یا اواخر اردیبهشت برگزار میشود. متداولترین نام این عید همان شاووعوت است كه معنای فارسی آن «هفتهها» میباشد. این عید بدان جهت با این نام خوانده میشود كه درست هفت هفته بعد از شمردن «عُومر» كه از شب دوم پسح شروع میگردد جشن گرفته میشود. نام دیگر آن عید درو (هقاصیر) است. در سرزمین مقدس این عید با فصل درو گندم مصادف است و اولین محصول خرمن تازه به صورت دو قرص نان سفید به حضور خداوند اهداء میگردید. نام دیگر این عید یوم هَبیكوریم یا عید اهداء نوبر میوه جات نیز هست. در روزگاران پیشین كه معبد مقدس ویران نشده بود با اتمام درو غلات و جمع آوری محصولات درختان، هدیهای به نام بیكوریم به عنوان سپاس و قدردانی از رحمتهای الهی به معبد آورده میشد.
تا چهل روز بعد از عید فصح، هیچ جشن و شادی، حتى مراسم عروسى نباید انجام میگرفت. در روز پنجاهم عید شاووعوت یعنى عید هفتهها میرسد که آن را عید پنجاهه نیز مینامند. مدت آن ۲ روز است و شب اول آن را معمولاً مردم در کنیسهها تا صبح بیدار می‌مانند و به قرائت تورات و متون مذهبی می‌پردازند و هر ۲ روز آن، تعطیل شرعی است.
بنا بر روایات یهودی، در سال ۲۴۴۸ عبری، واقعهای عظیم و اعجازانگیز در دنیا اتفاق افتاد که دیگر هرگز تكرار نشد؛ و آن نزول ده فرمان بر قوم اسرائیل بود.
تاریخچه
عید هفتهها پنجاه روز پس از پایان عید نان فطیر جشن گرفته میشد. این عید در عهد جدید ”پنطیکاست“ نامیده شده است، پنطیکاست روزی است که روحالقدس بر روی شاگردان مسیح قرار گرفت و به آنها برای خدمتشان قوت بخشید (اعمال ۲: ۱-۴).
عید هفتهها همچنین در خروج ۲۳: ۱۶ عید حصاد نیز نامیده شده است. در طی این عید، این قربانیهای باید تقدیم میشدند: نوبر محصولات بعنوان هدیه جنبانیدنی؛ تعداد هفت بره، یک گوساله و دو قوچ بعنوان قربانیهای سوختنی و بهمراه هدایای آردی و ریختنی باید تقدیم میشد؛ و در آخر، در آیه ۱۹ یک قربانی گناه و دو قربانی سلامتی تقدیم میگردید.
از آنجاییکه عید هفتهها یک جشن برای برداشت محصول گندم نیز بود، پس شامل این یادآوری مقتضی به مردم بود که آنها در هنگام خوشه چینی باید مقداری از آنرا برای فقیران کنار بگذارند (لاویان ۱۹: ۹-۱۰).
”نوبر محصولات“ یک عید جداگانه نبود؛ بلکه شامل عید نان فطیر میشد. مراسم تقدیم نوبر محصولات همچنین شامل قسمتی از عید هفتهها و عید خیمهها نیز میشد. در طی برگزاری عید هفتهها، نوبر محصولات باید از برداشت غلات تقدیم میشد. قبل از اینکه اسرائیلیها بتوانند از غلات مزرعه خود بخورند، آنها باید یک بافه از غله را به خداوند هدیه میکردند. آنها باید بافه را در مقابل خداوند بجنبانند (همانند سایر هدایای جنباندنی)؛ بدین شکل که آنها باید بافه را در هنگام تکان دادن به طرف مذبح جلو برده و دوباره به عقب باز میگرداندند، که نشان دهنده این بود که بافه به خداوند تقدیم شده و سپس با شکرگزاری دوباره به آنها بازگردانده شده است. بعلاوه، یک بره باید به عنوان قربانی سوختنی تقدیم میشد، و همچنین یک هدیه آردی نیز باید تقدیم میشد.
عید هفتهها پنجاه روز پس از پایان عید نان فطیر جشن گرفته میشد. این عید در عهد جدید ”پنطیکاست“ نامیده شده است، پنطیکاست روزی است که روحالقدس بر روی شاگردان مسیح قرار گرفت و به آنها برای خدمتشان قوت بخشید (اعمال ۲: ۱-۴).
عید هفتهها همچنین در خروج ۲۳: ۱۶ عید حصاد نیز نامیده شده است. در طی این عید، این قربانیهای باید تقدیم میشدند: نوبر محصولات بعنوان هدیه جنبانیدنی؛ تعداد هفت بره، یک گوساله و دو قوچ بعنوان قربانیهای سوختنی و بهمراه هدایای آردی و ریختنی باید تقدیم میشد؛ و در آخر، در آیه ۱۹ یک قربانی گناه و دو قربانی سلامتی تقدیم میگردید.
از آنجاییکه عید هفتهها یک جشن برای برداشت محصول گندم نیز بود، پس شامل این یادآوری مقتضی به مردم بود که آنها در هنگام خوشه چینی باید مقداری از آنرا برای فقیران کنار بگذارند (لاویان ۱۹: ۹-۱۰).
”نوبر محصولات“ یک عید جداگانه نبود؛ بلکه شامل عید نان فطیر میشد. مراسم تقدیم نوبر محصولات همچنین شامل قسمتی از عید هفتهها و عید خیمهها نیز میشد. در طی برگزاری عید هفتهها، نوبر محصولات باید از برداشت غلات تقدیم میشد. قبل از اینکه اسرائیلیها بتوانند از غلات مزرعه خود بخورند، آنها باید یک بافه از غله را به خداوند هدیه میکردند. آنها باید بافه را در مقابل خداوند بجنبانند (همانند سایر هدایای جنباندنی)؛ بدین شکل که آنها باید بافه را در هنگام تکان دادن به طرف مذبح جلو برده و دوباره به عقب باز میگرداندند، که نشان دهنده این بود که بافه به خداوند تقدیم شده و سپس با شکرگزاری دوباره به آنها بازگردانده شده است. بعلاوه، یک بره باید به عنوان قربانی سوختنی تقدیم میشد، و همچنین یک هدیه آردی نیز باید تقدیم میشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر